Ooglaseren in Istanbul

A

l vanaf mijn 9^e draag ik een bril en vanaf mijn 14^e lenzen. Mijn ogen zijn de laatste jaren erg achteruit gegaan en door mijn nachtdiensten op Schiphol moest ik mijn bril en mijn lenzen combineren. Knap lastig vond ik dat. Om nog maar te zwijgen van die droge ogen die je op de luchthaven krijgt. Tijdens één van mijn nachten op Schiphol vertelde mijn collega dat ze haar ogen had laten laseren in Turkije. Ik had er wel eens van gehoord, ooglaseren in Istanbul of Antalya, maar ik had er niet serieus over nagedacht. Vanaf dat moment ging ik op onderzoek uit. Is ooglaseren in Istanbul wel iets voor mij? Ik vertel je graag mijn ervaring, lees je mee?

Vooronderzoek

Voordat je naar een oogziekenhuis mag voor een ooglaserbehandeling is het noodzakelijk dat je vooronderzoeken doet. Bijvoorbeeld om te kijken of je hoornvlies wel dik genoeg is. Het is belangrijk dat je sterkte afneemt en dat je vooraf de risico’s doorneemt. Mijn sterkte voor het ooglaseren was min 8. Dat is behoorlijk slecht maar ik wist gewoon niet beter. Je komt in aanmerking voor deze behandeling als je een sterkte hebt tussen de min 10 en plus 4,5 en een cilinder tot 6.

Behandeling

Als je goed door het vooronderzoek heen komt kun je de behandelingen bespreken met de oogarts. In mijn geval kwam ik in aanmerking voor een Intralase Lasik behandeling. Wat houdt dat in? Dit is een ooglaserbehandeling die de oogsterkte exact corrigeert door middel van één van de meest nieuwe technieken. De behandeling zelf is gelukkig pijnloos. Het herstel is al vrij snel, na één dag ben je al volledig hersteld.

Ooglaseren is één van de meest moderne manieren om je ogen te laten corrigeren. Istanbul heeft één van de beste ziekenhuizen ter wereld. In Nederland en België zijn er inmiddels ook een aantal klinieken die gespecialiseerd zijn in ooglaseren. Toch heb ik gekozen voor een operatie ooglaseren in Istanbul.

We gaan naar Istanbul

Best spannend als je geopereerd wordt in een onbekend land. Maar tegenwoordig kijk ik nergens meer gek van op. De ervaringen waren allemaal positief en ik had het volste vertrouwen dat het goed kwam. Woensdagmiddag vloog ik vanaf Amsterdam Schiphol naar Istanbul. Istanbul zelf heeft inmiddels 3 luchthavens. Een Europese luchthaven Istanbul New Airport, Istanbul Sabiha Gökcen Airport en Istanbul Atatürk Airport die alleen nog gebruikt wordt voor vracht- en privévluchten. Wij vlogen op Sabiha Gökcen Airport.

Aan boord ging een Nederlandse oogarts mee. Samen met 9 andere patiënten die net als ik dezelfde behandeling gingen doen vlogen we naar Istanbul.

We verbleven 3 nachten in het White Monarch Hotel op basis van logies en ontbijt. Het vervoer vanaf de luchthaven naar het hotel, het vervoer van het hotel naar het oogziekenhuis en de medicatie was voor ons geregeld.

De operatie

De ochtend na aankomst hadden we een meeting bij het ontbijt. Hier legde de oogarts nog even in het kort uit wat ons te wachten stond. In het ziekenhuis kregen we opnieuw een vooronderzoek en werd ons alles nog een keer uitgelegd. We konden vragen stellen en kregen onze medicatie die we nodig hadden na de operatie. Die middag werden we één voor één geroepen en vond de behandeling plaats.

De ingreep duurde maar een paar minuten en voor ik het wist was ik al klaar. Mijn ogen voelden nog een beetje geïrriteerd, alsof er zandkorrels in mijn ogen zaten. Tijdens de Intralase behandeling maakt de oogarts, chirurg, een flapje in het bovenste laagje van het hoornvlies. Het hoornvlieslaagje laat door de luchtdruk aan één kant los. De oogarts kan het flapje dan omslaan maar het blijft aan de andere zijde vastzitten aan het hoornvlies. Met behulp van de excimer laser kan de oogarts het hoornvlies corrigeren. Daarna wordt het flapje weer teruggeplaatst en vastgestreken. Je wordt vooraf verdoofd dus je voelt er niks van. Wel ruik je een beetje verbrande lucht bij het herstellen van het flapje. Het hoornvlies hersteld vanzelf.

Na de operatie

De medicatie die je na de operatie moet gebruiken krijg je in het ziekenhuis. Dit zijn verschillende oogdruppels. Van pijnstilling tot vochtdruppels. De oogarts geeft aanwijzingen welke druppels je moet gebruiken en wanneer je deze toedient. Die avond wil ik alleen maar slapen. De volgende ochtend heb ik mijn lenzen of bril helemaal niet meer nodig. Het is echt zo bizar om ineens goed te kunnen zien. Later die dag hebben we nog een nacontrole in het ziekenhuis. De rest van de dag hebben we geen programma dus ik besluit, met zonnebril, lekker de stad in te gaan.

Istanbul in een vogelvlucht

Echt ideaal is het niet want het felle licht kan ik nauwelijks nog verdragen. Het dragen van een zonnebril is daarom een must. Ik besluit een hop-on-hop-off bus te nemen zodat ik de highlights van de stad kan zien. De route loopt over de Bosporus naar de Blauwe Moskee, Agia Sophia, Topkapi Paleis en eindigt op de Grand Bazaar. Ik kan het niet laten om even te struinen over de bazaar en ik geniet van een Turkse pizza en een drankje. Als souvenir koop ik een mooie Pasmina.

Jammer dat ik niet meer tijd heb want deze stad is echt geweldig! Gekleurde huisjes, leuke steegjes, kleine kraampjes, bijzondere gebouwen en gezellige terrassen. Hier kom ik graag nog een keer terug.

Uit eten

Om de hoek van ons hotel vinden we een gezellig restaurant. We sluiten onze korte trip in Istanbul af met een gezellig diner. Het ooglaseren in Istanbul was een groot succes. Je kunt hier trouwens voor weinig geld lekker eten.

Naar huis

Zaterdagochtend hebben we nog een laatste controle in het ziekenhuis en daarna vliegen we van Istanbul weer naar Amsterdam. Wat een bijzondere ervaring en ik kan het iedereen aanraden!

Liefs,