Fotografie wordt vaak onderschat als beroep. Veel mensen zien het als een hobby of iets dat iedereen met een goede camera kan doen. Maar de realiteit is dat fotografie een vak is dat kennis, ervaring en creativiteit vereist. Daarom ben ik begonnen met het schrijven van blogs, niet alleen om mijn eigen ervaringen te delen, maar ook om andere fotografen te laten zien hoe ze bepaalde situaties op een andere manier kunnen aanpakken.
De veranderende markt in fotografie
Nu er zoveel fotografen zijn, verandert de markt op het gebied van fotografie sterk. Een paar maanden geleden schreef ik een blog getiteld “Waar betaal je voor bij een fotograaf?”. Deze blog schreef ik naar aanleiding van discussies op Facebook over de tarieven van fotografen. Veel mensen vonden de prijzen te hoog. Om een einde te maken aan die discussies, beschreef ik in het kort waarop mijn tarieven gebaseerd zijn.
Nu zie je steeds vaker dat mensen die fotografie als hobby beschouwen, er geld mee gaan verdienen. Naast hun huidige baan willen ze bijverdienen met fotografie. Dit heeft invloed op de markt. Er is namelijk een groot verschil tussen een hobbyfotograaf en een fulltime professional. Terwijl professionals investeren in apparatuur, educatie en continuïteit, kunnen hobbyfotografen lagere tarieven hanteren. Dit verandert de perceptie van fotografie als beroep.
Inspiratie voor mijn blogs
Een van mijn grootste inspiratiebronnen voor blogs zijn de fouten die mensen maken. Niet om anderen te kleineren, maar om te laten zien dat fouten maken niet erg is. Iedereen leert door te proberen, te falen en opnieuw te proberen. Niemand is perfect, ik ook niet. Wat me soms irriteert, is dat mensen mijn hulp willen, maar te trots zijn om erom te vragen. In plaats daarvan kopiëren ze mijn werk, mijn social media teksten of zelfs mijn contacten om zichzelf beter in de markt te zetten.
Hoe ga ik hiermee om?
Het lastige is dat het soms mensen betreft die dichtbij me staan. Ik help anderen graag, maar dan moeten ze daar wel om vragen. Eerlijkheid en openheid zijn hierbij essentieel. Het kopiëren van mijn werk of teksten zonder toestemming voelt respectloos en onprofessioneel. Het aanbieden van diensten als professional, terwijl iemand de basis van fotografie of editing niet eens consistent beheerst, is misleidend voor klanten en schadelijk voor het vak.
Geen concurrenten maar collega’s
Toch probeer ik me hier niet aan te ergeren, maar er juist iets positiefs uit te halen. Zonder dit gedrag had ik deze blog misschien niet geschreven. Het gaat er uiteindelijk niet om dat jij jezelf een professional vindt, maar dat anderen jou als professional zien en naar waarde inschatten. Wil je iets leren van een ander? Vraag er dan gewoon om. Zo hielp ik onlangs iemand uit mijn kennissenkring met het bedenken van posts voor social media en het maken van content. Door het bespreekbaar te maken en om hulp te vragen, zet je je trots opzij en help je elkaar vooruit.
Leren en groeien als fotograaf
Wat ik iedereen wil meegeven, is dat inspiratie opdoen bij anderen volkomen normaal is, zolang je daar je eigen draai aan geeft. Leren door te observeren en experimenteren is een essentieel onderdeel van creatief vakmanschap. Maar het blindelings kopiëren van andermans werk brengt je niet verder. Wil je groeien als fotograaf? Stel vragen, oefen veel en wees niet bang om fouten te maken. Durf advies te vragen en blijf altijd eerlijk tegenover jezelf en je klanten.
Fotografie is een prachtig vak waarin iedereen zijn eigen unieke stijl kan ontwikkelen. Maar dat begint bij respect voor het werk van anderen en de bereidheid om zelf de weg te ontdekken. Uiteindelijk zijn we geen concurrenten van elkaar, maar werken we allemaal met onze eigen stijl en visie.
Liefs,
